" />
چهارده روش برای بازرسی جوش و متریال به صورت غیرمخرب وجود دارد یعنی بدون آسیب دیدن قطعه از کیفیت متریال یا جوشکاری ها مطمئن می شویم.
هشت متد رایج از این متدها عبارتند از:
- Visual NDT (VT) بازرسی چشمی
- Ultrasonic NDT (UT) بازرسی آلتراسونیک یا فراصوتی
- Radiography NDT (RT) رادیوگرافی یا پرتونگاری
- Eddy Current NDT (ET) ادی کارنت
- Magnetic Particle NDT (MT) ذرات مغناطیسی
- Acoustic Emission NDT (AE) نشر صوتی با آکوستیک امیشن
- Dye Penetrant NDT (PT) مایعات نافذ
- Leak Testing (LT) نشتی
آزمون آلتراسونیک:
برای بررسی عیوب داخلی قطعات ریختگی و نیز بررسی وجود احتمالی عیب تورق در ورق ها و لوله های فولادی از این روش استفاده می کنیم و البته بررسی عیوب احتمالی جوشکاری تجهیزات صنعتی و ساختمانی. از یک دستگاه که توسط کابلی به پراب وصل شده است استفاده میکنیم و با استفاده از یک کوپلنت مانند چسب کاغذ دیواری یا گلیسیرین یا ژل محلول در آب هوی میان پراب و قطعه کار را حذف میکنیم تا امواج صوتی به راحتی به داخل قطعه بروند و با برخورد با ناپیوستگی ها روی صفحه CRT دستگاه آنها را بررسی کنیم. برای بررسی عیب تورق و عیوب متریال از پراب نرمال استفاده میکنیم که زاویه تابش امواج صوتی بصورت عمودی است و برای بررسی عیوب موجود در جوش از پراب زاویه ای 45 و 60 و 70 استفاده میکنیم. هر چه که ضخامت قطعه کار کمتر باشد ناگزیر از استفاده از پراب با زاویه بیشتر هستیم تا بتواند تمام قسمت های جوش را اسکن نماید. محور افقی در دستگاه نشانگر سرعت صوت و یا همان فاصله از مبدا است و محور عمودی نشانگر شدت امواج یا همان دبی است که هرچه بیشتر باشد یعنی عیب موجود جدی تر است.
قبل از شروع تست آلتراسونیک باید دستورالعمل آلتراسونیک را مطالعه کنیم، استاندارد مرجع را مشخص کنیم، نوع متریال را بدانیم و WPS را بررسی کنیم
حال ابتدا باید دستگاه و پراب را کالیبره نماییم. برای جوشکاری های ساختمانی از بلوک V1 و V2 استفاده میکنیم و برای جوشکاری مخازن صنعتی از بلوک DAC استفاده میکنیم تا مطمئن شویم مسافتی که در محور افقی نمایش داده می شود دقیق است. اطلاعات اولیه مانند زاویه پراب، ضخامت کار، ایندکس پراب و غیره را وارد دستگاه می کنیم و قبل از آن به کمک بلوک ها نقطه تابش صوت پراب یا همان ایندکس و نیز صحت زاویه پراب را بررسی می کنیم.
برای اینکار gate را روی پیک اول قرار می دهیم و مسافت را میخوانیم اگر اعداد دقیقا همان اعداد بلوک نبود با دکمه Zero و velocity مسافت را تنظیم میکنیم تا دقیقا همان اعداد 25 یا 50 را نشان دهد. سپس gain یا همان شدت امواج را تنظیم میکنیم به این صورت که ارتفاع پیک اول را روی 80درصد ارتفاع CRT قرار میدهیم و این دسیبل را به عنوان مرجع یادداشت میکنیم
منطقه مورد نیاز برای اسکن کردن بین خط Leg1 و Leg2 است. فرمول محاسبه لگ1 به صورت زیر است:
Leg1=t.tg A که T ضخامت قطعه و A زاویه پراب است. Leg2 دوبرابر این مقدار است. پس این دو خط را توسط ماژیک روی کار مشخص میکنیم و یک نقطه را به عنوان مبدا قرار داده و شروع به اسکن میکنیم. طول مسافتی که امواج صوت طی میکنند از فرمول t.cos A برای لگ1 و فرمول 2t.cos A برای لگ2 بدست می آید که t ضخامت قطعه و A زاویه پراب است. هرگاه پیکی پیدا شد باید از روی دستگاه محل آن را قرائت کنیم.
حرکت دست باید بصورت عقب و جلو و عرضی باشد و تمام مساحت بین لگ1 و لگ 2 را پوشش دهد. سرعت دست باید نه زیاد و نه خیلی کم باشد. 10 درصد همپوشانی باید روی سطوح اسکن شده وجود داشته باشد
بقیه در ادامه مطالب .... (کلیک کنید)
بهترین خدمات آموزش،مشاوره، تهیه مدارک فنی، نظارت، بازرسی فنی و کنترل کیفیت را از ما بخواهید